تاثیر راه‌اندازی کریدور شمال-جنوب برای گروه بریکس
در هفته‌های اخیر درخواست پیوستن ایران به گروه بریکس یکی از مباحث مهم در اقتصاد بین‌الملل بوده است. براساس برخی از اظهارات مقامات و کارشناسان، گسترش این گروه آغازی برای دوقطبی‌شدن اقتصاد بین‌الملل است، به‌ویژه آنکه کشورهای بزرگی مانند چین، روسیه و هند در این ائتلاف حضور دارند. در این میان ایران با توجه به موقعیت ژئوپلیتیک و ژئواکونومیک خود اهمیت ویژه‌ای برای کشورهای محوری گروه بریکس دارد. درواقع ایران محل همگرایی سه کشور روسیه، چین و هند است، هرچند این معنای همپوشانی صددرصدی منافع آنها در تهران نیست. مثلا شاید کریدور شمال-جنوب به‌نفع منافع چین نباشد اما ایران بخش مهمی از پروژه بزرگ «ابتکار کمربند و جاده» چین است. بنابراین، پیوستن ایران به گروه بریکس می‌تواند نتیجه برد-برد داشته باشد و به‌نوعی ایران با توجه موقعیت خود می‌تواند با این کشورها در چهارچوب منافع ملی همکاری کند. یکی از این موارد کریدور بین‌المللی شمال-جنوب است که در ماه‌های اخیر بر ضرورت راه‌اندازی آن تاکید شده است.
با احیای تجارت جهانی در دوره پساکرونا و با افزایش سرسام‌آور قیمت حمل کانتینر از آسیا به اروپا و لجستیک جهانی، پروژه‌های اتصال کشورها به یکدیگر شتاب بیشتری به خود می‌گیرند. یکی از این پروژه‌ها کریدور حمل‌ونقل بین‌المللی شمال جنوب (INSTC) است که هند را از طریق روسیه و ایران به فنلاند متصل می‌کند. اولین قطاری که از طریق INSTC در 21 ژوئن2021 از هلسینکی حرکت کرد، دوبرابر سریع‌تر از مسیر سنتی از طریق کانال سوئز به مقصد خود رسید و نشان داد INSTC کوتاه‌تر و رقابتی‌تر است.پس از سقوط اتحاد جماهیر شوروی، هند و روسیه در تلاش برای بازپس‌گیری موقعیت خود به‌عنوان قدرت‌های بزرگ، INSTC را در سال 2000 به‌عنوان یک ابتکار بلندپروازانه برای اتصال اوراسیا آغاز کردند. روسیه و هند نیز ایران را به‌دلیل موقعیت جغرافیایی آن که خلیج‌فارس را از طریق تنگه‌هرمز به خشکی اوراسیا متصل می‌کند، درگیر کرده‌اند. در سال 2012 عضویت در INSTC گسترش یافت و شامل آذربایجان، ارمنستان، قزاقستان، بلاروس، تاجیکستان، قرقیزستان، عمان، سوریه، ترکیه، اوکراین و بلغارستان شد.
علاوه بر این، بسیاری از کشورها از سراسر جهان مانند فنلاند، استونی، لتونی و پاکستان علاقه خود را برای پیوستن به آن ابراز کرده‌اند. کشورهای دیگر مانند ترکمنستان، ممکن است اعضای رسمی نباشند، اما احتمالا با آن مرتبط هستند. برخی دیگر مانند میانمار، تایلند، کامبوج، لائوس و ویتنام قرار است از طریق پروژه کریدور هند–میانمار-تایلند و کریدور اقتصادی شرق - غرب با امکان گسترش آتی INSTC به آسیای جنوب‌شرقی مرتبط باشند.کریدور شمال-جنوب یک شبکه چندمنظوره به‌طول ۷۲۰۰ کیلومتر است که از مسیرهای ریلی، جاده‌ای و دریایی تشکیل شده است که هدف آن تقویت تجارت بین کشورهای عضو با کاهش هزینه‌ها و زمان سفر برای حمل‌ونقل بار است.
مطالعه کامل مقاله
@farhangdiplomacy
در هفته‌های اخیر درخواست پیوستن ایران به گروه بریکس یکی از مباحث مهم در اقتصاد بین‌الملل بوده است. براساس برخی از اظهارات مقامات و کارشناسان، گسترش این گروه آغازی برای دوقطبی‌شدن اقتصاد بین‌الملل است، به‌ویژه آنکه کشورهای بزرگی مانند چین، روسیه و هند در این ائتلاف حضور دارند. در این میان ایران با توجه به موقعیت ژئوپلیتیک و ژئواکونومیک خود اهمیت ویژه‌ای برای کشورهای محوری گروه بریکس دارد. درواقع ایران محل همگرایی سه کشور روسیه، چین و هند است، هرچند این معنای همپوشانی صددرصدی منافع آنها در تهران نیست. مثلا شاید کریدور شمال-جنوب به‌نفع منافع چین نباشد اما ایران بخش مهمی از پروژه بزرگ «ابتکار کمربند و جاده» چین است. بنابراین، پیوستن ایران به گروه بریکس می‌تواند نتیجه برد-برد داشته باشد و به‌نوعی ایران با توجه موقعیت خود می‌تواند با این کشورها در چهارچوب منافع ملی همکاری کند. یکی از این موارد کریدور بین‌المللی شمال-جنوب است که در ماه‌های اخیر بر ضرورت راه‌اندازی آن تاکید شده است.
با احیای تجارت جهانی در دوره پساکرونا و با افزایش سرسام‌آور قیمت حمل کانتینر از آسیا به اروپا و لجستیک جهانی، پروژه‌های اتصال کشورها به یکدیگر شتاب بیشتری به خود می‌گیرند. یکی از این پروژه‌ها کریدور حمل‌ونقل بین‌المللی شمال جنوب (INSTC) است که هند را از طریق روسیه و ایران به فنلاند متصل می‌کند. اولین قطاری که از طریق INSTC در 21 ژوئن2021 از هلسینکی حرکت کرد، دوبرابر سریع‌تر از مسیر سنتی از طریق کانال سوئز به مقصد خود رسید و نشان داد INSTC کوتاه‌تر و رقابتی‌تر است.پس از سقوط اتحاد جماهیر شوروی، هند و روسیه در تلاش برای بازپس‌گیری موقعیت خود به‌عنوان قدرت‌های بزرگ، INSTC را در سال 2000 به‌عنوان یک ابتکار بلندپروازانه برای اتصال اوراسیا آغاز کردند. روسیه و هند نیز ایران را به‌دلیل موقعیت جغرافیایی آن که خلیج‌فارس را از طریق تنگه‌هرمز به خشکی اوراسیا متصل می‌کند، درگیر کرده‌اند. در سال 2012 عضویت در INSTC گسترش یافت و شامل آذربایجان، ارمنستان، قزاقستان، بلاروس، تاجیکستان، قرقیزستان، عمان، سوریه، ترکیه، اوکراین و بلغارستان شد.
علاوه بر این، بسیاری از کشورها از سراسر جهان مانند فنلاند، استونی، لتونی و پاکستان علاقه خود را برای پیوستن به آن ابراز کرده‌اند. کشورهای دیگر مانند ترکمنستان، ممکن است اعضای رسمی نباشند، اما احتمالا با آن مرتبط هستند. برخی دیگر مانند میانمار، تایلند، کامبوج، لائوس و ویتنام قرار است از طریق پروژه کریدور هند–میانمار-تایلند و کریدور اقتصادی شرق - غرب با امکان گسترش آتی INSTC به آسیای جنوب‌شرقی مرتبط باشند.کریدور شمال-جنوب یک شبکه چندمنظوره به‌طول ۷۲۰۰ کیلومتر است که از مسیرهای ریلی، جاده‌ای و دریایی تشکیل شده است که هدف آن تقویت تجارت بین کشورهای عضو با کاهش هزینه‌ها و زمان سفر برای حمل‌ونقل بار است.
مطالعه کامل مقاله
@farhangdiplomacy
فرهیختگان آنلاین
تاثیر راه‌اندازی کریدور شمال-جنوب برای گروه بریکس
ایران با توجه به موقعیت ژئوپلیتیک و ژئواکونومیک خود اهمیت ویژه‌ای برای کشورهای محوری گروه بریکس دارد که درواقع محل همگرایی سه کشور روسیه، چین و هند است.
به گزارش روابط عمومی مؤسسه پژوهشی فرهنگ دیپلماسی و گفتگو، کمیته روابط بین الملل انجمن علمی مطالعات صلح ایران با مشارکت موسسه پژوهشی فرهنگ دیپلماسی و گفتگو، سلسله نشست های هم اندیشی علمی با موضوع دیپلماسی صلح را برگزار می کند. نخستین نشست از این سلسله نشست های دیپلماسی صلح ۲۸ تیرماه برگزار شد.
مطالعه مشروح گفتگو در لیک زیر
https://fdiplomacy.ir/1401/04/29/%d9%85%d9%86%d8%b5%d9%88%d8%b1%d9%86%da%98%d8%a7%d8%af-%d9%81%d8%b1%d9%87%d9%86%da%af-%d9%be%d9%87%d9%84%d9%88%d8%a7%d9%86%db%8c-%d8%af%d8%b1-%d8%aa%d9%88%d9%84%db%8c%d8%af-%d8%a7%d8%af%d8%a8%db%8c/
مطالعه مشروح گفتگو در لیک زیر
https://fdiplomacy.ir/1401/04/29/%d9%85%d9%86%d8%b5%d9%88%d8%b1%d9%86%da%98%d8%a7%d8%af-%d9%81%d8%b1%d9%87%d9%86%da%af-%d9%be%d9%87%d9%84%d9%88%d8%a7%d9%86%db%8c-%d8%af%d8%b1-%d8%aa%d9%88%d9%84%db%8c%d8%af-%d8%a7%d8%af%d8%a8%db%8c/
نگاهی به کتاب تازه هنری کیسینجر؛ رهبری: شش مطالعه در باب استراتژی جهانی
برای بیش از شصت سال، نام هنری کیسینجر مترادف با «واقع‌گرایی» و در پیوند با «دکترین سیاست خارجیِ ایالات متحده برساخته و تعریف شده است. اما فارغ از نقش برجستۀ آن به عنوان مشاور امنیت ملی و وزیر خارجه ریچارد نیکسون در دوران پر تلاطم جنگ سرد، به‌خاطر دیدگاه‌ها، مواضع و کتاب‌های پرفروش خود در باب وضعیت جهان، نظم واقع‌گرایانه و تصویر معناداری که از سیاست بین‌الملل روایت می‌کند، به شهرتی مضاعف دست یافته است. درست از همان زمان که پا را فراتر از قلمرو فعالیت سیاسی گذاشت و تلاش کرد در حوزه فکری و مفهومی، بر تفکر سیاسی تأثیر بگذارد.
در مرکز نگرش سیاسی کیسینجر، مفهوم استراتژی، هنر و علمِ رهبری قرار دارد و در پی آن، کلیدواژه هایی چون منافع ملی، تاریخ، روابط قدرت‌ها و کانال‌های پشت پرده می‌آید که به اعتقاد وی، از توافق صلح وستفالی در سال ۱۶۴۸ تاکنون، اصول و پایه‌های آن، تغییر چندانی نکرده است. اینکه استراتژی ها واقعاً چگونه در دنیای واقعی اجرا می‌شوند، و تا چه اندازه بهترین طرح‌ها به‌طور عقلانی، فرصت و قابلیتِ پیاده‌سازی می‌یابند؛ سؤالی است که در تفسیر آنها، خلاقانه مخاطب را به درس‌ها و شخصیت بزرگ تاریخی ارجاع میدهد. وی که به لحاظ مشی سیاسی نیز در اردوگاه «واقع‌گرایان محافظه‌کار» جای می‌گیرد، به مقام‌ها و شخصیت‌های سیاسیِ جهانی، آمیزه‌ای از ایده‌ها، یا حتی موضوعیتِ بازگشت به سیاست‌مداریِ خوبِ قدیم را عرضه می‌کند و معتقد است «سیاست خارجی را نمی توان با نمودارها و آمار و ارقام به تکنوکرات ها واگذار کرد».
برای مطالعه کامل کلیک کنید
@farhangdiplomacy
برای بیش از شصت سال، نام هنری کیسینجر مترادف با «واقع‌گرایی» و در پیوند با «دکترین سیاست خارجیِ ایالات متحده برساخته و تعریف شده است. اما فارغ از نقش برجستۀ آن به عنوان مشاور امنیت ملی و وزیر خارجه ریچارد نیکسون در دوران پر تلاطم جنگ سرد، به‌خاطر دیدگاه‌ها، مواضع و کتاب‌های پرفروش خود در باب وضعیت جهان، نظم واقع‌گرایانه و تصویر معناداری که از سیاست بین‌الملل روایت می‌کند، به شهرتی مضاعف دست یافته است. درست از همان زمان که پا را فراتر از قلمرو فعالیت سیاسی گذاشت و تلاش کرد در حوزه فکری و مفهومی، بر تفکر سیاسی تأثیر بگذارد.
در مرکز نگرش سیاسی کیسینجر، مفهوم استراتژی، هنر و علمِ رهبری قرار دارد و در پی آن، کلیدواژه هایی چون منافع ملی، تاریخ، روابط قدرت‌ها و کانال‌های پشت پرده می‌آید که به اعتقاد وی، از توافق صلح وستفالی در سال ۱۶۴۸ تاکنون، اصول و پایه‌های آن، تغییر چندانی نکرده است. اینکه استراتژی ها واقعاً چگونه در دنیای واقعی اجرا می‌شوند، و تا چه اندازه بهترین طرح‌ها به‌طور عقلانی، فرصت و قابلیتِ پیاده‌سازی می‌یابند؛ سؤالی است که در تفسیر آنها، خلاقانه مخاطب را به درس‌ها و شخصیت بزرگ تاریخی ارجاع میدهد. وی که به لحاظ مشی سیاسی نیز در اردوگاه «واقع‌گرایان محافظه‌کار» جای می‌گیرد، به مقام‌ها و شخصیت‌های سیاسیِ جهانی، آمیزه‌ای از ایده‌ها، یا حتی موضوعیتِ بازگشت به سیاست‌مداریِ خوبِ قدیم را عرضه می‌کند و معتقد است «سیاست خارجی را نمی توان با نمودارها و آمار و ارقام به تکنوکرات ها واگذار کرد».
برای مطالعه کامل کلیک کنید
@farhangdiplomacy
fdiplomacy.ir
نگاهی به کتاب تازه هنری کیسینجر؛ رهبری: شش مطالعه در باب استراتژی جهانی – دوماهنامه فرهنگ دیپلماسی
Just another WordPress site
مشکل احیای برجام چیست؟
به گزارش روابط غمومی مؤسسه پژوهشی فرهنگ دیپلماسی و گفتگو، آرون میلر در فارین پالیسی نوشت: «اگر در باغی درخت بکاری و شش ماه بروی، وقتی برگشتی چه داری؟ علف‌های هرز. باغبان خوب می‌داند که باید علف‌های هرز را فوراً هرس کرد. دیپلماسی هم به نوعی چنین است.» این سخنان جورج شولتز وزیر امور خارجه سابق ایالات متحده است که ما هر دو برای او کار کردیم. دیدگاه شولتز در مورد دیپلماسی ایالات متحده، هم شامل تلاش برای پیشرفتهای چشمگیر و هم تمرکز بر تلاش‌های معمول، پیشرو و مستمر لازم برای امکان پذیر ساختن آنها بود.
در ادامه این مطلب آمده است: بگذارید با دولت بایدن با حسن نیت برخورد کنیم. با خارج شدن خاورمیانه از اولویت دولت برای ۱۶ ماه، علف‌های هرز آنجا رشد کرده‌اند. تهاجم روسیه به اوکراین نه تنها نقش کلیدی تولیدکنندگان نفت خلیج فارس را برجسته کرد، بلکه خطرات دادن اجازه نفوذ روسیه و چین بر شرکای سنتی ایالات متحده از جمله عربستان را به ما نشان داد. در تلاش برای مراقبت از باغ و از بین بردن علف‌های هرز، باغبان‌های دیپلماتیک، رئیس‌جمهور را برای کاشت پرچم‌های ایالات متحده و شروع به ترمیم آسیب‌های وارده به گل‌ها و سبزه‌ها در منطقه‌ای پر از گردباد با خود همراه کردند.
نتایج فوری را فراموش کنید، رشد گیاه به زمان و آبیاری فراوان نیاز دارد. اما از منظر ما، هرچند تیتر اخبار این سفر آرامش‌بخش به نظر برسند – «عربستان سعودی حریم هوایی را به روی پرواز‌های اسرائیل باز می‌کند»، «ائتلاف دفاع هوایی خاورمیانه شکل می‌گیرد» -، اما روند چندانی از آن حاصل نشد. از نفت تا ایران، اسرائیل-فلسطین تا بررسی نفوذ چین و روسیه و حقوق بشر، شانس دولت برای موفقیت همچنان مبهم است آن هم در منطقه‌ای که با چالش‌های به‌ظاهر حل‌ناپذیر مواجه بوده و هنوز در مورد عزم و قدرت ایالات متحده برای حل آنها تردید دارد.
با توجه به روابط پر تنش جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا با محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان سعودی به دلیل ترور جمال خاشقجی، روزنامه نگار واشنگتن پست، بسیار بعید بود در صورت عدم حمله روسیه به اوکراین، و اختلال در عرضه جهانی نفت و افزایش قیمت بنزین، بایدن به عربستان سعودی سفر می‌کرد. دولت نمی‌خواست نفت را نقطه اتکای این سفر نشان دهد تا مبادا به نظر برسد که رئیس‌جمهور در حال معامله نفت با پاک کردن سابقه فجیع ولیعهد در حقوق بشر است. به همین دلیل انتظار می‌رود افزایش تولید نفت عربستان کم باشد.
تاریخ بعدی که می‌تواند تغییر قابل توجهی در تولید ایجاد کند، ۳ آگوست و نشست اوپک پلاس است که در آن قیمت‌ها برای سپتامبر و بعد از آن تعیین می‌کنند. آموس هوخشتاین، هماهنگ‌کننده امور انرژی بین‌المللی بایدن، نسبتاً مطمئن است که سعودی‌ها و برخی دیگر از تولیدکنندگان در شورای همکاری خلیج‌فارس به تدریج تولید را در دوره پیش رو افزایش خواهند داد، همانطور که هلیما کرافت، رئیس استراتژی کالاهای جهانی در موسسه آربی‌سی هم همین نظر را دارد. او می‌گوید انتظار دارد کشورهایی مانند عربستان سعودی، امارات متحده عربی و احتمالاً کویت افزایش “تدریجی” عرضه را آغاز کنند.
برای مطالعه کامل اینجا کلیک کنید.
@farhangdiplomacy
به گزارش روابط غمومی مؤسسه پژوهشی فرهنگ دیپلماسی و گفتگو، آرون میلر در فارین پالیسی نوشت: «اگر در باغی درخت بکاری و شش ماه بروی، وقتی برگشتی چه داری؟ علف‌های هرز. باغبان خوب می‌داند که باید علف‌های هرز را فوراً هرس کرد. دیپلماسی هم به نوعی چنین است.» این سخنان جورج شولتز وزیر امور خارجه سابق ایالات متحده است که ما هر دو برای او کار کردیم. دیدگاه شولتز در مورد دیپلماسی ایالات متحده، هم شامل تلاش برای پیشرفتهای چشمگیر و هم تمرکز بر تلاش‌های معمول، پیشرو و مستمر لازم برای امکان پذیر ساختن آنها بود.
در ادامه این مطلب آمده است: بگذارید با دولت بایدن با حسن نیت برخورد کنیم. با خارج شدن خاورمیانه از اولویت دولت برای ۱۶ ماه، علف‌های هرز آنجا رشد کرده‌اند. تهاجم روسیه به اوکراین نه تنها نقش کلیدی تولیدکنندگان نفت خلیج فارس را برجسته کرد، بلکه خطرات دادن اجازه نفوذ روسیه و چین بر شرکای سنتی ایالات متحده از جمله عربستان را به ما نشان داد. در تلاش برای مراقبت از باغ و از بین بردن علف‌های هرز، باغبان‌های دیپلماتیک، رئیس‌جمهور را برای کاشت پرچم‌های ایالات متحده و شروع به ترمیم آسیب‌های وارده به گل‌ها و سبزه‌ها در منطقه‌ای پر از گردباد با خود همراه کردند.
نتایج فوری را فراموش کنید، رشد گیاه به زمان و آبیاری فراوان نیاز دارد. اما از منظر ما، هرچند تیتر اخبار این سفر آرامش‌بخش به نظر برسند – «عربستان سعودی حریم هوایی را به روی پرواز‌های اسرائیل باز می‌کند»، «ائتلاف دفاع هوایی خاورمیانه شکل می‌گیرد» -، اما روند چندانی از آن حاصل نشد. از نفت تا ایران، اسرائیل-فلسطین تا بررسی نفوذ چین و روسیه و حقوق بشر، شانس دولت برای موفقیت همچنان مبهم است آن هم در منطقه‌ای که با چالش‌های به‌ظاهر حل‌ناپذیر مواجه بوده و هنوز در مورد عزم و قدرت ایالات متحده برای حل آنها تردید دارد.
با توجه به روابط پر تنش جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا با محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان سعودی به دلیل ترور جمال خاشقجی، روزنامه نگار واشنگتن پست، بسیار بعید بود در صورت عدم حمله روسیه به اوکراین، و اختلال در عرضه جهانی نفت و افزایش قیمت بنزین، بایدن به عربستان سعودی سفر می‌کرد. دولت نمی‌خواست نفت را نقطه اتکای این سفر نشان دهد تا مبادا به نظر برسد که رئیس‌جمهور در حال معامله نفت با پاک کردن سابقه فجیع ولیعهد در حقوق بشر است. به همین دلیل انتظار می‌رود افزایش تولید نفت عربستان کم باشد.
تاریخ بعدی که می‌تواند تغییر قابل توجهی در تولید ایجاد کند، ۳ آگوست و نشست اوپک پلاس است که در آن قیمت‌ها برای سپتامبر و بعد از آن تعیین می‌کنند. آموس هوخشتاین، هماهنگ‌کننده امور انرژی بین‌المللی بایدن، نسبتاً مطمئن است که سعودی‌ها و برخی دیگر از تولیدکنندگان در شورای همکاری خلیج‌فارس به تدریج تولید را در دوره پیش رو افزایش خواهند داد، همانطور که هلیما کرافت، رئیس استراتژی کالاهای جهانی در موسسه آربی‌سی هم همین نظر را دارد. او می‌گوید انتظار دارد کشورهایی مانند عربستان سعودی، امارات متحده عربی و احتمالاً کویت افزایش “تدریجی” عرضه را آغاز کنند.
برای مطالعه کامل اینجا کلیک کنید.
@farhangdiplomacy
fdiplomacy.ir
مشکل احیای برجام چیست؟ – دوماهنامه فرهنگ دیپلماسی
Just another WordPress site
نومنطقه‌گرایی و سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران
یکی از انگیزه های اهتمام کشورهای در حال توسعه به نومنطقه گرایی فشار رقابتی تازه ای است که جهاانی شدن اقتصاد برای دولتهای ملی ایجاد کرده است به گونه ای که دولت ها از رهگذر تقویت همکاریهای منطقه ای و میان منطقه ای به آن عکس العمل نشان داده اند تا بتوانند خود را با آن سازگار کنند و بر آن اثر بگذرند. در این رهگذر سازمان های منطقه ای به عنوان بازیگران اصلی تنظیم کننده روابط میان مناطق سه شکل از روابط خارجی برقرار کرده اند: روابط با دولتهای ثالث، روابط با سازمان های منطقه ای دیگر، حضور مستقیم با غیر مستقیم در سازوکارهای میاان منطقه ای یا فرا منطقه ای. روابط خارجی سازمانهای منطقه ای با همتایان خود در مناطق دیگر شکل ایده ال روابط میان منطقه ای است بعلاوه روابط خارجی سازمانهای منطقه ای با دولتهای ثالث در مناطق دیگر را باید مورد بینابینی از میان منطقه گرایی به شمار آورد.
ایران ظرفیتهای فراوانی و قابل توجه منطقه ای از جمله جغرافیا، فرهنگ و منابع طبیعی دارد که آن را به سوی همکاری و تعاملات درون منطقه ای و میان منطقه ای سوق می دهد. ایران جزء معدود کشورهایی در جهان است که در مناطق پیرامونی متعددی قرار گرفته است. کشور ایران در پنج زیر سیستم منطقه ای که عبارتند از خلیج فارس، خاورمیانه، آسیای مرکزی، قفقاز و شبه قاره هند قرار دارد. علاوه بر این موقعیت ترانزیتی ایران به عنوان پل ارتباطی بین قاره آسیا، اروپا و آفریقا و دسترسی به آبهای گرم و آزاد خلیج فارس و اقیانوس هند موجب گردیده که از جایگاه محوری در هم پیوندی منطقه ای برخوردار باشد. همچنین ایران به دلیل همگونی های فرهنگی اعم از زبانی و دینی با برخی از کشورهای همجوار خود از جایگاه ویژه ای برخوردار است. با توجه به گسترش تمدن ایرانی و اسلامی و فرهنگ پارسی و میراث گذشه تاریخی، ایران پیوند عمیق فرهنگی و فکری با کشورهای حوزه ی نوروز دارد به گونه ای که از رهگذر تغاملات میان فرهنگی با اقوام مختلف ساکن در قفقاز، آسیای مرکزی، حاشیه جنوبی خلیج فارس، پاکستان و کشورهای همسایه ی غربی یعنی عراق و ترکیه تا شاخ آفریقا منطقه ای استراتژیک را بوجود آورده که نشان دهنده ی امکانات بالقوه و بالفعل برای گسترش همکاری های دوجانبه و چندجانبه منطقه ای و جهانی است.
مطالعه کامل مقاله
@farhangdiplomacy
یکی از انگیزه های اهتمام کشورهای در حال توسعه به نومنطقه گرایی فشار رقابتی تازه ای است که جهاانی شدن اقتصاد برای دولتهای ملی ایجاد کرده است به گونه ای که دولت ها از رهگذر تقویت همکاریهای منطقه ای و میان منطقه ای به آن عکس العمل نشان داده اند تا بتوانند خود را با آن سازگار کنند و بر آن اثر بگذرند. در این رهگذر سازمان های منطقه ای به عنوان بازیگران اصلی تنظیم کننده روابط میان مناطق سه شکل از روابط خارجی برقرار کرده اند: روابط با دولتهای ثالث، روابط با سازمان های منطقه ای دیگر، حضور مستقیم با غیر مستقیم در سازوکارهای میاان منطقه ای یا فرا منطقه ای. روابط خارجی سازمانهای منطقه ای با همتایان خود در مناطق دیگر شکل ایده ال روابط میان منطقه ای است بعلاوه روابط خارجی سازمانهای منطقه ای با دولتهای ثالث در مناطق دیگر را باید مورد بینابینی از میان منطقه گرایی به شمار آورد.
ایران ظرفیتهای فراوانی و قابل توجه منطقه ای از جمله جغرافیا، فرهنگ و منابع طبیعی دارد که آن را به سوی همکاری و تعاملات درون منطقه ای و میان منطقه ای سوق می دهد. ایران جزء معدود کشورهایی در جهان است که در مناطق پیرامونی متعددی قرار گرفته است. کشور ایران در پنج زیر سیستم منطقه ای که عبارتند از خلیج فارس، خاورمیانه، آسیای مرکزی، قفقاز و شبه قاره هند قرار دارد. علاوه بر این موقعیت ترانزیتی ایران به عنوان پل ارتباطی بین قاره آسیا، اروپا و آفریقا و دسترسی به آبهای گرم و آزاد خلیج فارس و اقیانوس هند موجب گردیده که از جایگاه محوری در هم پیوندی منطقه ای برخوردار باشد. همچنین ایران به دلیل همگونی های فرهنگی اعم از زبانی و دینی با برخی از کشورهای همجوار خود از جایگاه ویژه ای برخوردار است. با توجه به گسترش تمدن ایرانی و اسلامی و فرهنگ پارسی و میراث گذشه تاریخی، ایران پیوند عمیق فرهنگی و فکری با کشورهای حوزه ی نوروز دارد به گونه ای که از رهگذر تغاملات میان فرهنگی با اقوام مختلف ساکن در قفقاز، آسیای مرکزی، حاشیه جنوبی خلیج فارس، پاکستان و کشورهای همسایه ی غربی یعنی عراق و ترکیه تا شاخ آفریقا منطقه ای استراتژیک را بوجود آورده که نشان دهنده ی امکانات بالقوه و بالفعل برای گسترش همکاری های دوجانبه و چندجانبه منطقه ای و جهانی است.
مطالعه کامل مقاله
@farhangdiplomacy
fdiplomacy.ir
نومنطقه‌گرایی و سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران – دوماهنامه فرهنگ دیپلماسی
Just another WordPress site
ضرورت‌های تکمیل راه آهن رشت-آستارا برای تکمیل کریدور شمال- جنوب پس از جنگ روسیه و اوکراین
متعاقب جنگ روسیه و اوکراین و تحریم‌های گسترده غرب علیه روسیه، مسیرهای ترانزیتی «شرقی- غربی» از مسیر روسیه به اروپا از جمله مسیر شمالی طرح راه ابریشم چین (ابتکار یک کمربند- یک راه) و طرح‌هایی مانند «پل زمینی اوراسیای جدید (New Eurasian Land Bridge) که قرار بود قبل از جنگ اوکراین بین روسیه، اوکراین، بلاروس و لهستان شکل بگیرد، با انسداد یا چالشی جدی مواجه شد.
در چنین شرایطی، روسیه تحت فشار ژئوپلیتیکی، سیاسی و اقتصادی شدیدی ازسوی غرب قرار گرفته است، لذا این کشور درحال حاضر سه مسیر ترانزیتی پیش‌روی خود دارد؛ نخست، مسیر شرقی روسیه به سمت چین؛ دوم، کریدور شمال-جنوب به سمت ایران و سوم، مسیر دریایی دریای‌سیاه به‌سمت ترکیه.
این سه مسیر درحال حاضر فضای حیاتی روسیه محسوب می‌شوند که میتوان گفت وضعیت صادرات و واردات روسیه و همچنین تامین نیاز 150 میلیون نفر جمعیت این کشور باید از این سه مسیر ترانزیتی تامین شود. در واقع این سه مسیر ترانزیتی به روسیه این اجازه و امکان را میدهد تا با کشورهایی مانند چین، هند، ایران، ترکیه، سوریه، عراق و کشورهای عربی حاشیه جنوبی خلیج فارس که به تحریم غرب علیه روسیه ملحق نشده‌اند، دارای ارتباط تجاری و ترانزیتی باشد.
در چنین شرایطی است که «کریدور شمال-جنوب» که ایران در کانون اصلی آن قرار دارد از اهمیت و جایگاه خاصی برای روسها برخوردار شده است و به جرات میتوان گفت از سال 2002 میلادی (1379) که توافقنامه احداث «کریدور شمال-جنوب» بین ایران، روسیه و هند منعقد شد، تا به امروز روسها چنین نگاه جدی به این کریدور نداشته اند.
برای مطالعه کامل اینجا کلیک کنید.
@farhangdiplomacy
متعاقب جنگ روسیه و اوکراین و تحریم‌های گسترده غرب علیه روسیه، مسیرهای ترانزیتی «شرقی- غربی» از مسیر روسیه به اروپا از جمله مسیر شمالی طرح راه ابریشم چین (ابتکار یک کمربند- یک راه) و طرح‌هایی مانند «پل زمینی اوراسیای جدید (New Eurasian Land Bridge) که قرار بود قبل از جنگ اوکراین بین روسیه، اوکراین، بلاروس و لهستان شکل بگیرد، با انسداد یا چالشی جدی مواجه شد.
در چنین شرایطی، روسیه تحت فشار ژئوپلیتیکی، سیاسی و اقتصادی شدیدی ازسوی غرب قرار گرفته است، لذا این کشور درحال حاضر سه مسیر ترانزیتی پیش‌روی خود دارد؛ نخست، مسیر شرقی روسیه به سمت چین؛ دوم، کریدور شمال-جنوب به سمت ایران و سوم، مسیر دریایی دریای‌سیاه به‌سمت ترکیه.
این سه مسیر درحال حاضر فضای حیاتی روسیه محسوب می‌شوند که میتوان گفت وضعیت صادرات و واردات روسیه و همچنین تامین نیاز 150 میلیون نفر جمعیت این کشور باید از این سه مسیر ترانزیتی تامین شود. در واقع این سه مسیر ترانزیتی به روسیه این اجازه و امکان را میدهد تا با کشورهایی مانند چین، هند، ایران، ترکیه، سوریه، عراق و کشورهای عربی حاشیه جنوبی خلیج فارس که به تحریم غرب علیه روسیه ملحق نشده‌اند، دارای ارتباط تجاری و ترانزیتی باشد.
در چنین شرایطی است که «کریدور شمال-جنوب» که ایران در کانون اصلی آن قرار دارد از اهمیت و جایگاه خاصی برای روسها برخوردار شده است و به جرات میتوان گفت از سال 2002 میلادی (1379) که توافقنامه احداث «کریدور شمال-جنوب» بین ایران، روسیه و هند منعقد شد، تا به امروز روسها چنین نگاه جدی به این کریدور نداشته اند.
برای مطالعه کامل اینجا کلیک کنید.
@farhangdiplomacy
مرکز بررسی های استراتژیک ریاست جمهوری | Center for Strategic Studies of Iran
ضرورت‌های تکمیل راه آهن رشت-آستارا برای تکمیل کریدور شمال- جنوب پس از جنگ روسیه و اوکراین
متعاقب جنگ روسیه و اوکراین و تحریم‌های گسترده غرب علیه روسیه، مسیرهای ترانزیتی «شرقی- غربی» از مسیر روسیه به اروپا از جمله مسیر شمالی طرح راه ابریشم چین (ابتکار یک کمربند- یک راه) و طرح‌هایی مانند «پل زمینی اوراسیای جدید (New Eurasian Land Bridge) که قرار…
دیپلماسی فعال اندونزی برای حل معضلات جهانی
جوکو ویدودو رییس جمهوری اندونزی که به پکن سفر کرده، امروز با شی جین پینگ رییس جمهور و لی کی گیانگ نخست وزیر چین دیدار کرد.
چین آخرین بار و در جریان برگزاری المپیک زمستانی در ماه فوریه از رهبران خارجی میزبانی کرده بود که ولادیمیر پوتین رییس جمهور روسیه نیز جزو آنها بود.
تعهد چین به عنوان اولین شریک تجاری اندونزی مبنی بر تعمیق روابط تجاری و حمایت کامل از ریاست اندونزی بر اتحادیه ملت‌های جنوب شرق آسیا (آ. سه. آن) در سال آینده یک پیروزی سیاسی و اقتصادی برای رییس جمهور اندونزی محسوب میشود.
چین از مدل شراکت استراتژیک با اندونزی در مقابل ادبیات تند در قبال آمریکا در ماه‌های اخیر ستایش می‌کند. پکن و واشنگتن در ماه‌های اخیر از مسائلی مانند تایوان و اوکراین گرفته تا تعرفه‌های تجاری و مسائل مرتبط با دریای جنوبی چین اختلاف داشته‌اند.
براساس بیانیه مشترک صادر شده توسط روسای جمهور چین و اندونزی، پکن و جاکارتا با احساس مسوولیت قوی برای حفظ صلح و ثبات منطقه‌ای اقدام کرده‌اند. آنها نمونه‌ای از کشورهای بزرگ در حال توسعه هستند که بدنبال دستیابی به قدرت از طریق اتحاد و همکاری برد-برد هستند.
اندونزی یکی از مهمترین تامین کنندگان زغال سنگ، مس و گاز طبیعی برای دومین اقتصاد بزرگ جهان است. در نیمه نخست سال ۲۰۲۲، چین واردات کالاهای مورد نیاز خود از اندونزی را ۳۴.۲ افزایش داده و به طور عملی اندونزی دومین مبدا وارداتی منابع طبیعی چین بعد از روسیه بوده است.
کاخ ریاست جمهوری اندونزی اعلام کرد که چین وعده واردات یک میلیون تن روغن پالم دیگر را هم به اندونزی داده است.
براساس این گزارش، جوکو ویدودو که کشورش ریاست گروه ۲۰ را در سال جاری برعهده دارد، در تلاش است تا شکاف‌های موجود بین اعضای این گروه که بعد از حمله روسیه به اوکراین افزایش یافته را کاهش دهد.
ماه گذشته رییس جمهوری اندونزی با سفر به اوکراین و روسیه با ولودیمیر زلنسکی و ولادیمیر پوتین دیدار کرد. او گفت که
اندونزی قصد دارد به «پل ارتباطی» دو کشور تبدیل شود.
چین که تاکنون به دلیل حمله روسیه به اوکراین حاضر به محکوم کردن مسکو نشده، به طور مرتب خواستار آتش بس شده و پیشنهاد تسهیل در گفت‌وگو بین طرفین داده است.
مشاهده خبر در منبع
@farhangdiplomacy
جوکو ویدودو رییس جمهوری اندونزی که به پکن سفر کرده، امروز با شی جین پینگ رییس جمهور و لی کی گیانگ نخست وزیر چین دیدار کرد.
چین آخرین بار و در جریان برگزاری المپیک زمستانی در ماه فوریه از رهبران خارجی میزبانی کرده بود که ولادیمیر پوتین رییس جمهور روسیه نیز جزو آنها بود.
تعهد چین به عنوان اولین شریک تجاری اندونزی مبنی بر تعمیق روابط تجاری و حمایت کامل از ریاست اندونزی بر اتحادیه ملت‌های جنوب شرق آسیا (آ. سه. آن) در سال آینده یک پیروزی سیاسی و اقتصادی برای رییس جمهور اندونزی محسوب میشود.
چین از مدل شراکت استراتژیک با اندونزی در مقابل ادبیات تند در قبال آمریکا در ماه‌های اخیر ستایش می‌کند. پکن و واشنگتن در ماه‌های اخیر از مسائلی مانند تایوان و اوکراین گرفته تا تعرفه‌های تجاری و مسائل مرتبط با دریای جنوبی چین اختلاف داشته‌اند.
براساس بیانیه مشترک صادر شده توسط روسای جمهور چین و اندونزی، پکن و جاکارتا با احساس مسوولیت قوی برای حفظ صلح و ثبات منطقه‌ای اقدام کرده‌اند. آنها نمونه‌ای از کشورهای بزرگ در حال توسعه هستند که بدنبال دستیابی به قدرت از طریق اتحاد و همکاری برد-برد هستند.
اندونزی یکی از مهمترین تامین کنندگان زغال سنگ، مس و گاز طبیعی برای دومین اقتصاد بزرگ جهان است. در نیمه نخست سال ۲۰۲۲، چین واردات کالاهای مورد نیاز خود از اندونزی را ۳۴.۲ افزایش داده و به طور عملی اندونزی دومین مبدا وارداتی منابع طبیعی چین بعد از روسیه بوده است.
کاخ ریاست جمهوری اندونزی اعلام کرد که چین وعده واردات یک میلیون تن روغن پالم دیگر را هم به اندونزی داده است.
براساس این گزارش، جوکو ویدودو که کشورش ریاست گروه ۲۰ را در سال جاری برعهده دارد، در تلاش است تا شکاف‌های موجود بین اعضای این گروه که بعد از حمله روسیه به اوکراین افزایش یافته را کاهش دهد.
ماه گذشته رییس جمهوری اندونزی با سفر به اوکراین و روسیه با ولودیمیر زلنسکی و ولادیمیر پوتین دیدار کرد. او گفت که
اندونزی قصد دارد به «پل ارتباطی» دو کشور تبدیل شود.
چین که تاکنون به دلیل حمله روسیه به اوکراین حاضر به محکوم کردن مسکو نشده، به طور مرتب خواستار آتش بس شده و پیشنهاد تسهیل در گفت‌وگو بین طرفین داده است.
مشاهده خبر در منبع
@farhangdiplomacy
fdiplomacy.ir
دیپلماسی فعال اندونزی برای حل معضلات جهانی – دوماهنامه فرهنگ دیپلماسی
Just another WordPress site
🔸 عملیاتی‌سازی پیمان کوآد
🔹 مرکز امنیت نوین آمریکا در گزارش مبسوطی به بررسی چگونگی تقویت و پیاده‌سازی پیمان چهارجانبه کوآد میان آمریکا، هند، ژاپن و استرالیا پرداخته است.
🔹 کوآد با هدف پرهیز از تحریک چین، فعلاً بعید است اقدام آشکاری در جهت همکاریهای نظامی و دفاعی چهارجانبه در کوتاه‌مدت داشته باشد.
🔹 نوع تعامل هند و روسیه به خصوص متأثر از نبرد اوکراین؛ نوع مواجهه آمریکا و چین نسبت به مسأله تایوان؛ انتخابات آتی ریاست‌جمهوری آمریکا و تحول در نگرش سیاست خارجی کاخ سفید و نهایتاً توسعه تدریجی پروژه «یک کمربند، یک جاده» از مهمترین روندهای مؤثر بر همکاریهای کوآد خواهد بود.
برای مطالعه کامل گزارش اینجا کلیک کنید.
@farhangdiplomacy
🔹 مرکز امنیت نوین آمریکا در گزارش مبسوطی به بررسی چگونگی تقویت و پیاده‌سازی پیمان چهارجانبه کوآد میان آمریکا، هند، ژاپن و استرالیا پرداخته است.
🔹 کوآد با هدف پرهیز از تحریک چین، فعلاً بعید است اقدام آشکاری در جهت همکاریهای نظامی و دفاعی چهارجانبه در کوتاه‌مدت داشته باشد.
🔹 نوع تعامل هند و روسیه به خصوص متأثر از نبرد اوکراین؛ نوع مواجهه آمریکا و چین نسبت به مسأله تایوان؛ انتخابات آتی ریاست‌جمهوری آمریکا و تحول در نگرش سیاست خارجی کاخ سفید و نهایتاً توسعه تدریجی پروژه «یک کمربند، یک جاده» از مهمترین روندهای مؤثر بر همکاریهای کوآد خواهد بود.
برای مطالعه کامل گزارش اینجا کلیک کنید.
@farhangdiplomacy
www.cnas.org
Center for a New American Security (en-US)
Developing strong, pragmatic and principled national security and defense policies.
آیا در جنگ اوکراین بن‌بست ایجاد شده است؟/راه حل دیپلماتیک است
پایگاه نشنال اینترست آمریکا به قلم استیون سایمون که در دولتهای اسبق آمریکا در وزارت امور خارجه و شورای امنیت ملی کار کرده و هم اکنون کارشناس انستیتوی سیاستمداری مسئولانه کوئینسی است ادعا می‌کند: «هیچ یک از طرفهای جنگ روسیه و اوکراین نمی‌توانند به اهداف جنگ حداکثری خود دست یابند: روسیه نمی‌تواند کل اوکراین را تصرف کند و اوکراین هم نمی‌تواند به صورت جامع نیروهای روس را از خاکش بیرون کند.
عملکرد نظامی چشمگیر نیروهای اوکراینی این دیدگاه را تقویت کرده که دستیابی به یک پیروزی قاطع علیه روسیه برای این کشور امکان‌پذیر است. اما اوکراین شایستگی یک پیروزی به همراه بیرون راندن نیروهای روسیه از شرق خاکش را نداشته و این امری است که هر چه بیشتر غیرمحتمل میشود. این احتمال بیشتر است که دو طرف به یک جنگ فرسایشی شدید رو بیاورند که به شکلی خطرناک تنشها را تشدید کند. بر همین اساس، آمریکا و متحدانش باید اولویت را بر این بگذارند که آتش بس اجرا شده و نیروها جدا سازی شوند. آمریکا ابزار و تجربه لازم برای تحقق آن را دارد.»
«هیچ یک از طرفین نمی‌تواند اهداف جنگی حداکثری خود را برآورده کند: روسیه نمی‌تواند تمام اوکراین را فتح کند و اوکراین نمی‌تواند نیروهای روسیه را به طور همه جانبه از خاکش بیرون کند. هر کدام از طرفها همچنین به تضمینهای حداقلی نیاز دارند. اوکراین به تضمین‌ها از این جنبه نیاز دارد که روسیه به تلاش برای پاک کردن آن از روی نقشه ادامه ندهد در حالی که روسیه نیز به ناتو اجازه نخواهد داد در امتداد مرزش مستقر شود. اینها الزامات غیر منطقی نیستند. اوکراین یک کشور مستقل به رسمیت شناخته شده در سطح بین‌المللی است. با وجود بهانه‌های نادرست ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، این کشش اوکراین به سمت غرب بوده که محرک این جنگ که منافع واقعی روسیه را دربرمی‌گیرد بوده است. هر دو کشور به تضمینهای امنیتی نیاز دارند.
برای مطالعه کامل اینجا کلیک کنید.
@farhangdiplomacy
پایگاه نشنال اینترست آمریکا به قلم استیون سایمون که در دولتهای اسبق آمریکا در وزارت امور خارجه و شورای امنیت ملی کار کرده و هم اکنون کارشناس انستیتوی سیاستمداری مسئولانه کوئینسی است ادعا می‌کند: «هیچ یک از طرفهای جنگ روسیه و اوکراین نمی‌توانند به اهداف جنگ حداکثری خود دست یابند: روسیه نمی‌تواند کل اوکراین را تصرف کند و اوکراین هم نمی‌تواند به صورت جامع نیروهای روس را از خاکش بیرون کند.
عملکرد نظامی چشمگیر نیروهای اوکراینی این دیدگاه را تقویت کرده که دستیابی به یک پیروزی قاطع علیه روسیه برای این کشور امکان‌پذیر است. اما اوکراین شایستگی یک پیروزی به همراه بیرون راندن نیروهای روسیه از شرق خاکش را نداشته و این امری است که هر چه بیشتر غیرمحتمل میشود. این احتمال بیشتر است که دو طرف به یک جنگ فرسایشی شدید رو بیاورند که به شکلی خطرناک تنشها را تشدید کند. بر همین اساس، آمریکا و متحدانش باید اولویت را بر این بگذارند که آتش بس اجرا شده و نیروها جدا سازی شوند. آمریکا ابزار و تجربه لازم برای تحقق آن را دارد.»
«هیچ یک از طرفین نمی‌تواند اهداف جنگی حداکثری خود را برآورده کند: روسیه نمی‌تواند تمام اوکراین را فتح کند و اوکراین نمی‌تواند نیروهای روسیه را به طور همه جانبه از خاکش بیرون کند. هر کدام از طرفها همچنین به تضمینهای حداقلی نیاز دارند. اوکراین به تضمین‌ها از این جنبه نیاز دارد که روسیه به تلاش برای پاک کردن آن از روی نقشه ادامه ندهد در حالی که روسیه نیز به ناتو اجازه نخواهد داد در امتداد مرزش مستقر شود. اینها الزامات غیر منطقی نیستند. اوکراین یک کشور مستقل به رسمیت شناخته شده در سطح بین‌المللی است. با وجود بهانه‌های نادرست ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، این کشش اوکراین به سمت غرب بوده که محرک این جنگ که منافع واقعی روسیه را دربرمی‌گیرد بوده است. هر دو کشور به تضمینهای امنیتی نیاز دارند.
برای مطالعه کامل اینجا کلیک کنید.
@farhangdiplomacy
fdiplomacy.ir
آیا در جنگ اوکراین بن‌بست ایجاد شده است؟/راه حل دیپلماتیک است – دوماهنامه فرهنگ دیپلماسی
Just another WordPress site
از دیپلماسی دیجیتالی تا دیپلماسی توئیتری
دیپلماسی عمومی در شکل و قالب های متفاوت بروز و ظهور پیدا می‌کند به طوری که امروزه دیپلماسی دیجیتالی یا دیپلماسی توییتری یکی از بارزترین و مهم ترین انواع دیپلماسی عمومی است. کشورها تلاش می کنند با استراتژی های متفاوت از بسترهای دیجیتال برای اثرگذاری بر مخاطبین هدف خود اقدام کنند؛ یک موضوع را قابل توجیه جلوه دهند یا توجه عمومی در اتمسفر کاربران مجازی را جلب کنند.
توییتر مهم ترین بستر برای ارائه موضع گیری های دیپلمات هاست که این پلتفرم (سکو) را تبدیل به صحنه ای از کارزار مبارزات دیپلماتیک و روایت های کشورهای مختلف کرده است.در این صحنه همه شخصیت ها تلاش می کنند تا روایت خود را در این سکو مستدل تر و باورپذیرتر جلوه دهند.
در انواع دیپلماسی های دیجیتال دیپلماسی توییتری جذابیت و دلائل بیشتری برای برجسته شدن دارد از اصلی ترین دلائل آن سهولت استفاده از توییتر نسبت به یوتیوب یا فیس بوک است چرا که محتوای تولید کننده ی مطلب در توییتر کاراکترهای حروفی هستند برخلاف عکس و ویدیو که در بسترهای مثل یوتیوب، ایسنتاگرام یا فیس بوک استفاده می شوند.با این حال این سکو نیز توسط دستگاه دیپلماسی کشور ایران به درستی استفاده نشده است.
برای مطالعه کامل اینجا کلیک کنید.
@farhangdiplomacy
دیپلماسی عمومی در شکل و قالب های متفاوت بروز و ظهور پیدا می‌کند به طوری که امروزه دیپلماسی دیجیتالی یا دیپلماسی توییتری یکی از بارزترین و مهم ترین انواع دیپلماسی عمومی است. کشورها تلاش می کنند با استراتژی های متفاوت از بسترهای دیجیتال برای اثرگذاری بر مخاطبین هدف خود اقدام کنند؛ یک موضوع را قابل توجیه جلوه دهند یا توجه عمومی در اتمسفر کاربران مجازی را جلب کنند.
توییتر مهم ترین بستر برای ارائه موضع گیری های دیپلمات هاست که این پلتفرم (سکو) را تبدیل به صحنه ای از کارزار مبارزات دیپلماتیک و روایت های کشورهای مختلف کرده است.در این صحنه همه شخصیت ها تلاش می کنند تا روایت خود را در این سکو مستدل تر و باورپذیرتر جلوه دهند.
در انواع دیپلماسی های دیجیتال دیپلماسی توییتری جذابیت و دلائل بیشتری برای برجسته شدن دارد از اصلی ترین دلائل آن سهولت استفاده از توییتر نسبت به یوتیوب یا فیس بوک است چرا که محتوای تولید کننده ی مطلب در توییتر کاراکترهای حروفی هستند برخلاف عکس و ویدیو که در بسترهای مثل یوتیوب، ایسنتاگرام یا فیس بوک استفاده می شوند.با این حال این سکو نیز توسط دستگاه دیپلماسی کشور ایران به درستی استفاده نشده است.
برای مطالعه کامل اینجا کلیک کنید.
@farhangdiplomacy
آیا شمارش معکوس جنگ چین و آمریکا شروع شده است؟
غرب مدعی است که دولت و مجلس تایوان در اختیار یک حزب ضد اتحاد موسوم به «دموکراتیک مترقی» است و علاقه تایوانی‌ها به اتحاد با پکن بعد از تحولات چند سال اخیر هنگ کنگ و ماکائو به شدت کاهش یافته است و دیگر از لطایف الحیل حزب «کومین تانگ» تایوان خبری نیست.
چالش اصلی میان واشنگتن و پکن به حکومت بر جهان مربوط است و این درحالی است که هر دو نیازمند گلوبالیسم و سروری بر جهان هستند تا بقای خود را در اقتصاد جهانی تضمین کنند مشروط بر این که رقیبی وجود نداشته باشد.
آمریکا می‌داند هر آنچه برای مالکیت بر جهان رشته کرده درحال پنبه شدن است و چین می‌داند شرایط آینده اقتصاد جهان به خوبی چند دهه گذشته نیست. پیشی گرفتن اقتصاد چین از آمریکا و رشد سریع علمی آن در مقابل افول اقتصادی آمریکا و مشکلات اجتماعی ناشی از آن که واشنگتن را مجبور کرده ۵ هزار میلیارد دلار یارانه به یک سوم جمعیت ایالات متحده پرداخت کند نشان میدهد چین یک تهدید بالفعل برای آمریکاست.
اگر آمریکا نتواند چین را از رتبه یکم اقتصاد جهان کنار بزند باید با امپراطوری خود وداع کند. زمان برای هر دو ابرقدرت حیاتی است و باید میان پیروزی یا شکست ابدی، یکی را برگزینند.
برای مطالعه کامل اینجا کلیک کنید.
غرب مدعی است که دولت و مجلس تایوان در اختیار یک حزب ضد اتحاد موسوم به «دموکراتیک مترقی» است و علاقه تایوانی‌ها به اتحاد با پکن بعد از تحولات چند سال اخیر هنگ کنگ و ماکائو به شدت کاهش یافته است و دیگر از لطایف الحیل حزب «کومین تانگ» تایوان خبری نیست.
چالش اصلی میان واشنگتن و پکن به حکومت بر جهان مربوط است و این درحالی است که هر دو نیازمند گلوبالیسم و سروری بر جهان هستند تا بقای خود را در اقتصاد جهانی تضمین کنند مشروط بر این که رقیبی وجود نداشته باشد.
آمریکا می‌داند هر آنچه برای مالکیت بر جهان رشته کرده درحال پنبه شدن است و چین می‌داند شرایط آینده اقتصاد جهان به خوبی چند دهه گذشته نیست. پیشی گرفتن اقتصاد چین از آمریکا و رشد سریع علمی آن در مقابل افول اقتصادی آمریکا و مشکلات اجتماعی ناشی از آن که واشنگتن را مجبور کرده ۵ هزار میلیارد دلار یارانه به یک سوم جمعیت ایالات متحده پرداخت کند نشان میدهد چین یک تهدید بالفعل برای آمریکاست.
اگر آمریکا نتواند چین را از رتبه یکم اقتصاد جهان کنار بزند باید با امپراطوری خود وداع کند. زمان برای هر دو ابرقدرت حیاتی است و باید میان پیروزی یا شکست ابدی، یکی را برگزینند.
برای مطالعه کامل اینجا کلیک کنید.
fdiplomacy.ir
آیا شمارش معکوس جنگ چین و آمریکا شروع شده است؟ – دوماهنامه فرهنگ دیپلماسی
Just another WordPress site
چرا تایوان برای چین مهم است؟
جزیره تایوان که با نام‌های «چین تایپه»، «چین ملی» و «فُرمُز» نیز شناخته میشود، منطقه ای در شرق آسیا است که از جزایر «تایوان»، «پنگهو»، «کینمن»، «ماتسو» و شماری جزیره کوچک دیگر تشکیل میشود که همگی در سواحل شرق چین هستند. این جزیره از راه دریا از غرب با جمهوری خلق چین، از شمال شرق با ژاپن و از جنوب با فیلیپین همسایه است.
پرتغالی‌ها در سال ۱۵۹۰ این جزیره را کشف کردند و نام آن‌را «فورموزا» (Formosa) به معنی «زیبا» گذاشتند. در سال ۱۶۲۴ هلندی‌ها در جنوب و اسپانیایی‌ها در شمال جزیره قلعه‌هایی بنا کردند. هلندی‌ها در سال ۱۶۴۱ اسپانیایی‌ها را از این جزیره بیرون رانده و تا سال ۱۶۶۱ کنترل تایوان را در دست داشتند.
در سال ۱۶۶۱ ژنرال کوژینگا (General Koxinga) به صورت یک پادشاهی مستقل زمام این منطقه را در دست گرفت. در سال ۱۶۸۳ دودمان چینگ بر این جزیره تسلط یافت. با آغاز جنگ بین چین و ژاپن در سال ۱۸۹۵ چینی‌ها شکست خوردند و جزیره تایوان به دست ژاپنی‌ها افتاد. ژاپنی‌ها در مدت حاکمیت خود بر تایوان نقش زیادی در توسعه و گسترش این جزیره داشتند.
با شروع جنگ جهانی دوم و به علت اینکه تایوان تحت تسلط ژاپن بود، بمب‌افکن‌های آمریکایی در طول جنگ به کرات این جزیره را هدف بمباران‌های سنگین قرار دادند.
پس از پایان جنگ جهانی دوم این جزیره از ژاپن بازپس گرفته شد و بخشی از جمهوری چین شد. در سال ۱۹۴۹ نیروهای چیانگ کای‌شک اداره تایوان را به دست گرفتند. او ۶۰۰ هزار تن از نیروهایش را در جزیره مستقر ساخت. جمهوری خلق چین این اقدام چیانگ کای‌شک را محکوم و اعلام کرد تایوان جزء لاینفکی از خاک چین است.
تایوان عضو سازمان تجارت جهانی و سازمان همکاریهای اقتصادی آسیا–اقیانوسیه است و از اقتصاد صنعتی پیشرفتهای برخوردار است. این جزیره با در اختیار داشتن نوزدهمین اقتصاد بزرگ دنیا و فناوری صنعتی پیشرفته، نقش مهمی را در اقتصاد جهانی بازی می‌کند. این منطقه از نظر شاخص‌های آزادی بیان، مراقبت سلامتی، آموزش همگانی و آزادی اقتصادی در رده‌های بالای دنیا قرار دارد.
برای مطالعه کامل اینجا کلیک کنید
@farhangdiplomacy
جزیره تایوان که با نام‌های «چین تایپه»، «چین ملی» و «فُرمُز» نیز شناخته میشود، منطقه ای در شرق آسیا است که از جزایر «تایوان»، «پنگهو»، «کینمن»، «ماتسو» و شماری جزیره کوچک دیگر تشکیل میشود که همگی در سواحل شرق چین هستند. این جزیره از راه دریا از غرب با جمهوری خلق چین، از شمال شرق با ژاپن و از جنوب با فیلیپین همسایه است.
پرتغالی‌ها در سال ۱۵۹۰ این جزیره را کشف کردند و نام آن‌را «فورموزا» (Formosa) به معنی «زیبا» گذاشتند. در سال ۱۶۲۴ هلندی‌ها در جنوب و اسپانیایی‌ها در شمال جزیره قلعه‌هایی بنا کردند. هلندی‌ها در سال ۱۶۴۱ اسپانیایی‌ها را از این جزیره بیرون رانده و تا سال ۱۶۶۱ کنترل تایوان را در دست داشتند.
در سال ۱۶۶۱ ژنرال کوژینگا (General Koxinga) به صورت یک پادشاهی مستقل زمام این منطقه را در دست گرفت. در سال ۱۶۸۳ دودمان چینگ بر این جزیره تسلط یافت. با آغاز جنگ بین چین و ژاپن در سال ۱۸۹۵ چینی‌ها شکست خوردند و جزیره تایوان به دست ژاپنی‌ها افتاد. ژاپنی‌ها در مدت حاکمیت خود بر تایوان نقش زیادی در توسعه و گسترش این جزیره داشتند.
با شروع جنگ جهانی دوم و به علت اینکه تایوان تحت تسلط ژاپن بود، بمب‌افکن‌های آمریکایی در طول جنگ به کرات این جزیره را هدف بمباران‌های سنگین قرار دادند.
پس از پایان جنگ جهانی دوم این جزیره از ژاپن بازپس گرفته شد و بخشی از جمهوری چین شد. در سال ۱۹۴۹ نیروهای چیانگ کای‌شک اداره تایوان را به دست گرفتند. او ۶۰۰ هزار تن از نیروهایش را در جزیره مستقر ساخت. جمهوری خلق چین این اقدام چیانگ کای‌شک را محکوم و اعلام کرد تایوان جزء لاینفکی از خاک چین است.
تایوان عضو سازمان تجارت جهانی و سازمان همکاریهای اقتصادی آسیا–اقیانوسیه است و از اقتصاد صنعتی پیشرفتهای برخوردار است. این جزیره با در اختیار داشتن نوزدهمین اقتصاد بزرگ دنیا و فناوری صنعتی پیشرفته، نقش مهمی را در اقتصاد جهانی بازی می‌کند. این منطقه از نظر شاخص‌های آزادی بیان، مراقبت سلامتی، آموزش همگانی و آزادی اقتصادی در رده‌های بالای دنیا قرار دارد.
برای مطالعه کامل اینجا کلیک کنید
@farhangdiplomacy
fdiplomacy.ir
چرا تایوان برای چین مهم است؟ – دوماهنامه فرهنگ دیپلماسی
Just another WordPress site
برجام در آستانه مرگ قطعی/تصمیم سخت بایدن در مورد تهران
والتر راسل مید در وال استریت ژورنال نوشت: برنامه جامع اقدام مشترک یا برجام اکنون به مشکل خورده است. از زمانی که دونالد ترامپ آمریکا را از توافق باراک اوباما خارج کرد که در ازای محدودیت‌های موقتی بر فعالیت‌های هسته‌ای ایران به تحریم‌های اقتصادی علیه این کشور پایان داد، این توافق، «گربه شرودینگر» دیپلماسی بوده که نه مرده و نه زنده، بلکه در حالتی نامشخص در جعبه‌ای بسته است. با این حال، این روزها، نادیده گرفتن بوی تعفن جعبه سخت‌تر شده است. با نزدیک شدن ایران به آستانه هسته ای، به نظر می رسد حماسه رو به پایان است.
در ادامه این مطلب آمده است: در ماه دسامبر، آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا به خبرنگاران گفت: «آنچه که ما اجازه نخواهیم داد این است که ایران عملاً در مذاکرات زمان بخرد تا برنامه خود را پیش ببرد.» ایران منصرف نشد و از آن زمان تاکنون با خوشحالی زمان خریده و برنامه هسته ای خود را پیش می برد.
اخیرا، رئیس اطلاعات بریتانیا به خبرنگاران گفت که ایران تصمیم گرفته شروط آمریکا را برای ورود مجدد به توافق رد کند، اگرچه خوشحال است که مذاکرات ادامه می‌یابد. هفته گذشته، رافائل گروسی، رئیس آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، گفت که برنامه هسته‌ای ایران «به پیش می‌رود». حتی خوشبین ترین افراد در واشنگتن نیز امید خود را دارند از دست می دهند. به قول رابرت مالی، مذاکره کننده اصلی، «شما نمی‌توانید یک جسد مرده را زنده کنید.»
برای مطالعه کامل اینجا کلیک کنید.
@farhangdiplomacy
والتر راسل مید در وال استریت ژورنال نوشت: برنامه جامع اقدام مشترک یا برجام اکنون به مشکل خورده است. از زمانی که دونالد ترامپ آمریکا را از توافق باراک اوباما خارج کرد که در ازای محدودیت‌های موقتی بر فعالیت‌های هسته‌ای ایران به تحریم‌های اقتصادی علیه این کشور پایان داد، این توافق، «گربه شرودینگر» دیپلماسی بوده که نه مرده و نه زنده، بلکه در حالتی نامشخص در جعبه‌ای بسته است. با این حال، این روزها، نادیده گرفتن بوی تعفن جعبه سخت‌تر شده است. با نزدیک شدن ایران به آستانه هسته ای، به نظر می رسد حماسه رو به پایان است.
در ادامه این مطلب آمده است: در ماه دسامبر، آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا به خبرنگاران گفت: «آنچه که ما اجازه نخواهیم داد این است که ایران عملاً در مذاکرات زمان بخرد تا برنامه خود را پیش ببرد.» ایران منصرف نشد و از آن زمان تاکنون با خوشحالی زمان خریده و برنامه هسته ای خود را پیش می برد.
اخیرا، رئیس اطلاعات بریتانیا به خبرنگاران گفت که ایران تصمیم گرفته شروط آمریکا را برای ورود مجدد به توافق رد کند، اگرچه خوشحال است که مذاکرات ادامه می‌یابد. هفته گذشته، رافائل گروسی، رئیس آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، گفت که برنامه هسته‌ای ایران «به پیش می‌رود». حتی خوشبین ترین افراد در واشنگتن نیز امید خود را دارند از دست می دهند. به قول رابرت مالی، مذاکره کننده اصلی، «شما نمی‌توانید یک جسد مرده را زنده کنید.»
برای مطالعه کامل اینجا کلیک کنید.
@farhangdiplomacy
fdiplomacy.ir
برجام در آستانه مرگ قطعی/تصمیم سخت بایدن در مورد تهران – دوماهنامه فرهنگ دیپلماسی
Just another WordPress site
عاشورا جلوگاه مکارم متین اخلاقی و تفکر توام با عمل است. نیاز امروز ما، آوردن عناصر زیست اخلاقی، لطافت ها و زیبایی های رفتاری امام حسین (ع) در زیست امروزی مان است.
تاسوعا و عاشورای حسینی تسلیت باد.
@farhangdiplomacy
تاسوعا و عاشورای حسینی تسلیت باد.
@farhangdiplomacy
ارزیابی مثبت بانک توسعه آسیایی ازرشد اقتصادی اندونزی در سال 2022
بانک توسعه آسیایی (ADB - Asian Development Bank) در آخرین گزارش خود ضمن مثبت ارزیابی کردن تحولات اقتصادی اندونزی ، پیش بینی خود برای رشد اقتصادی اندونزی در سال 2022 را از 5% قبلی (ماه آوریل) به 5.2 % افزایش داده است. بانک مذکور این افزایش را منعکس کننده مصرف داخلی قوی و درآمدهای مضاعف ماه‌های اخیرناشی از افزایش قیمت های بالای جهانی کالاهای صادراتی اندونزی عنوان نموده است.
آقای جیرو تومیناگا، مدیربخش اندونزی بانک توسعه آسیایی در این خصوص گفت" فعالیت‌های اقتصادی در اندونزی بحالت عادی(قبل از همه گیری کووید-19)برگشته است این در حالی است که علیرغم افزایش مجدد تعداد مبتلایان به این ویروس و ادامه همه گیری آن، ولی بیماری تحت کنترل می‌باشد."
برای مطالعه کامل اینجا کلیک کنید.
@farhangdiplomacy
بانک توسعه آسیایی (ADB - Asian Development Bank) در آخرین گزارش خود ضمن مثبت ارزیابی کردن تحولات اقتصادی اندونزی ، پیش بینی خود برای رشد اقتصادی اندونزی در سال 2022 را از 5% قبلی (ماه آوریل) به 5.2 % افزایش داده است. بانک مذکور این افزایش را منعکس کننده مصرف داخلی قوی و درآمدهای مضاعف ماه‌های اخیرناشی از افزایش قیمت های بالای جهانی کالاهای صادراتی اندونزی عنوان نموده است.
آقای جیرو تومیناگا، مدیربخش اندونزی بانک توسعه آسیایی در این خصوص گفت" فعالیت‌های اقتصادی در اندونزی بحالت عادی(قبل از همه گیری کووید-19)برگشته است این در حالی است که علیرغم افزایش مجدد تعداد مبتلایان به این ویروس و ادامه همه گیری آن، ولی بیماری تحت کنترل می‌باشد."
برای مطالعه کامل اینجا کلیک کنید.
@farhangdiplomacy
پایگاه اطلاع رسانی معاونت دیپلماسی اقتصادی وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران
ارزیابی مثبت بانک توسعه آسیایی ازرشد اقتصادی اندونزی در سال 2022
بانک توسعه آسیایی (ADB - Asian Development Bank) در آخرین گزارش خود ضمن مثبت ارزیابی کردن تحولات اقتصادی اندونزی ، پیش بینی خود برای رشد اقتصادی این کشور در سال 2022 را از 5% قبلی (ماه آوریل)به5.2 % افزایش داده است .بانک مذکور این افزایش را منعکس کننده مصرف…
ژاپن از جنگ تا صلح
پس از جنگ جهانی دوم، ما باید با آرامش، مسیری که از زمان پایان آن را طی کرده‌ایم به دوران قرن جدید فکر کنیم. ما باید از درس های تاریخ، حکمتی برای هدایت آینده خود به دست آوریم. بیش از صد سال پیش، مستعمرات وسیعی که عمدتاً در اختیار قدرت‌های غربی بود، در سراسر جهان گسترده بودند.
در قرن نوزدهم، امواج نیروهای استعماری غربی با برتری بی‌نظیر خود در فناوری، به سمت آسیا سرازیر شدند. شکی نیست که احساس بحران ناشی از آن ژاپن را به دنبال مدرنیزاسیون سوق داد. ژاپن زودتر از هر کشور دیگری در آسیا یک دولت مشروطه ایجاد و استقلال خود را در تمام مدت حفظ کرد.
جنگ ژاپن و روسیه باعث تشویق بسیاری از مردم تحت حاکمیت استعماری از آسیا تا آفریقا شد. پس از جنگ جهانی اول، جنب و جوش برای تعیین سرنوشت شتاب بیشتری گرفت و استعمار را نگه داشت. این جنگ وحشتناکی بود که جان ده میلیون نفر را گرفت.
در حالی که میل شدید به صلح در آنها برانگیخته شده بود، مردم، جامعه ملل را تأسیس کردند و معاهده عمومی انصراف از جنگ را مطرح کردند. جنبش جدیدی در جامعه بین‌المللی ظهور کرد که می‌کوشید خود جنگ را غیرقانونی اعلام کند.
در آغاز، ژاپن نیز با سایر کشورها همگام بود. اما با شروع رکود بزرگ و راه اندازی بلوک های اقتصادی کشورهای غربی که دارایی های استعماری خود را درگیر کردند، اقتصاد ژاپن ضربه بزرگی خورد. در چنین شرایطی، احساس انزوای ژاپن عمیق تر شد. این کشور تلاش کرد با استفاده از زور بر بن بست دیپلماتیک و اقتصادی خود غلبه کند اما سیستم سیاسی داخلی ژاپن نمی توانست به عنوان ترمزی برای توقف چنین تلاش هایی عمل کند.
برای مطالعه کامل اینجا کلیک کنید.
@farhangdiplomacy
پس از جنگ جهانی دوم، ما باید با آرامش، مسیری که از زمان پایان آن را طی کرده‌ایم به دوران قرن جدید فکر کنیم. ما باید از درس های تاریخ، حکمتی برای هدایت آینده خود به دست آوریم. بیش از صد سال پیش، مستعمرات وسیعی که عمدتاً در اختیار قدرت‌های غربی بود، در سراسر جهان گسترده بودند.
در قرن نوزدهم، امواج نیروهای استعماری غربی با برتری بی‌نظیر خود در فناوری، به سمت آسیا سرازیر شدند. شکی نیست که احساس بحران ناشی از آن ژاپن را به دنبال مدرنیزاسیون سوق داد. ژاپن زودتر از هر کشور دیگری در آسیا یک دولت مشروطه ایجاد و استقلال خود را در تمام مدت حفظ کرد.
جنگ ژاپن و روسیه باعث تشویق بسیاری از مردم تحت حاکمیت استعماری از آسیا تا آفریقا شد. پس از جنگ جهانی اول، جنب و جوش برای تعیین سرنوشت شتاب بیشتری گرفت و استعمار را نگه داشت. این جنگ وحشتناکی بود که جان ده میلیون نفر را گرفت.
در حالی که میل شدید به صلح در آنها برانگیخته شده بود، مردم، جامعه ملل را تأسیس کردند و معاهده عمومی انصراف از جنگ را مطرح کردند. جنبش جدیدی در جامعه بین‌المللی ظهور کرد که می‌کوشید خود جنگ را غیرقانونی اعلام کند.
در آغاز، ژاپن نیز با سایر کشورها همگام بود. اما با شروع رکود بزرگ و راه اندازی بلوک های اقتصادی کشورهای غربی که دارایی های استعماری خود را درگیر کردند، اقتصاد ژاپن ضربه بزرگی خورد. در چنین شرایطی، احساس انزوای ژاپن عمیق تر شد. این کشور تلاش کرد با استفاده از زور بر بن بست دیپلماتیک و اقتصادی خود غلبه کند اما سیستم سیاسی داخلی ژاپن نمی توانست به عنوان ترمزی برای توقف چنین تلاش هایی عمل کند.
برای مطالعه کامل اینجا کلیک کنید.
@farhangdiplomacy
دیپلماسی ایرانی
ژاپن از جنگ تا صلح - دیپلماسی ایرانی
آبه شینزو می نویسد: ما مسئولیت بزرگی داریم که درس‌های تاریخ را عمیقاً در قلب خود بیاوریم، آینده‌ای بهتر بسازیم و تمام تلاش‌های ممکن را...
سفر رئیس مجلس نمایندگان آمریکا به تایوان؛ جلوه ای از مداخله گرایی بی ثبات ساز واشنگتن
سفر اخیر رئیس مجلس نمایندگان آمریکا به تایوان علاوه بر آنکه مؤید تداوم و تشدید سیاست های مداخله جویانه واشنگتن در نظام بین الملل است، استراتژی کلان «بازموازنه سازی» در برابر چین را به تصویر می کشد. ازآنجا که آمریکایی ها بر این باورند که چین از مرحله قدرت سازی اقتصادی و «صعود مسالمت آمیز» عبور کرده و وارد دوره ای از قدرت سازی نظامی و «صعود چالش انگیز» شده، استراتژی بازموازنه سازی را نیز از حوزه ژئواکونومیک به حوزه های ژئوپلیتیک و ژئواستراتژیک منتقل کرده اند. ازاین رو، انگیزه سفر پلوسی به تایوان، مهار چین از طریق ایجاد تنش های مرزی در منطقه و درگیرسازی استراتژیک آن در پیرامون است تا درنهایت، «هژمونیِ رو به افول آمریکا» در جهان را نجات دهد. بر این اساس، واشنگتن سیاست «اقدامات تحریک آمیز هوشمند» را اتخاذ کرده و سفر رئیس مجلس نمایندگان آمریکا به تایوان در این راستا و با انگیزه تهییج و تحریک پکن صورت گرفته که به «ابهام راهبردی» درخصوص سیاست آمریکا در قبال چین پایان بخشیده است. این سفر و سفرهای مشابه به غلبه بیشتر رویکرد امنیتی - نظامی آمریکا نسبت به چین و افزایش «تنش مستقیم» بین آنها می انجامد. علاوه براین، سفر پلوسی به تایوان به تشدید تنش میان چین و جدایی طلبان در این جزیره و افزایش حمایت مالی و کمک های تسلیحاتی آمریکا از جریان جدایی تایوان می انجامد. در صورت مؤثر واقع شدن «اقدامات تحریک آمیز» آمریکا و عملیاتی شدن تهدیدات چین علیه تایوان، آمریکا و کشورهای غربی در جهت حمایت از تایوان، «گسترش حداکثری ناتو به شرق» را به اجرا درمی آورند. این پیامدهای خطرناک احتمالی مقامات پکن را به واکنش قاطعِ تهدیدآمیز توأم با «احتیاط راهبردی» سوق داده و آنها را در «بازگشت مسالمت آمیز» تایوان به سرزمین اصلی مصرّتر ساخته است. جمهوری اسلامی ایران نیز به عنوان شریک راهبردی چین، سفر پلوسی به تایوان را محکوم کرده، آن را نقض حاکمیت ملی چین دانسته و از تز «چین واحد» حمایت کرده است. با افزایش تنش در روابط پکن و واشنگتن و تشدید سیاست تحریمی آمریکا علیه چین فرصت مناسبی فراهم می شود تا همکاری گسترده تری نه تنها میان ایران و چین بلکه به صورت شبکه ای میان پکن، تهران و مسکو شکل گیرد. پرواضح است که تحرکات تحریک آمیز آمریکا در شرق آسیا همانند سفر پلوسی به تایوان فرصتی پیش روی ایران می گشاید تا به طور مؤثرتری «سیاست نگاه به شرق» را پیگیری کند.
برای مطالعه کامل اینجا کلیک کنید.
@farhangdiplomacy
سفر اخیر رئیس مجلس نمایندگان آمریکا به تایوان علاوه بر آنکه مؤید تداوم و تشدید سیاست های مداخله جویانه واشنگتن در نظام بین الملل است، استراتژی کلان «بازموازنه سازی» در برابر چین را به تصویر می کشد. ازآنجا که آمریکایی ها بر این باورند که چین از مرحله قدرت سازی اقتصادی و «صعود مسالمت آمیز» عبور کرده و وارد دوره ای از قدرت سازی نظامی و «صعود چالش انگیز» شده، استراتژی بازموازنه سازی را نیز از حوزه ژئواکونومیک به حوزه های ژئوپلیتیک و ژئواستراتژیک منتقل کرده اند. ازاین رو، انگیزه سفر پلوسی به تایوان، مهار چین از طریق ایجاد تنش های مرزی در منطقه و درگیرسازی استراتژیک آن در پیرامون است تا درنهایت، «هژمونیِ رو به افول آمریکا» در جهان را نجات دهد. بر این اساس، واشنگتن سیاست «اقدامات تحریک آمیز هوشمند» را اتخاذ کرده و سفر رئیس مجلس نمایندگان آمریکا به تایوان در این راستا و با انگیزه تهییج و تحریک پکن صورت گرفته که به «ابهام راهبردی» درخصوص سیاست آمریکا در قبال چین پایان بخشیده است. این سفر و سفرهای مشابه به غلبه بیشتر رویکرد امنیتی - نظامی آمریکا نسبت به چین و افزایش «تنش مستقیم» بین آنها می انجامد. علاوه براین، سفر پلوسی به تایوان به تشدید تنش میان چین و جدایی طلبان در این جزیره و افزایش حمایت مالی و کمک های تسلیحاتی آمریکا از جریان جدایی تایوان می انجامد. در صورت مؤثر واقع شدن «اقدامات تحریک آمیز» آمریکا و عملیاتی شدن تهدیدات چین علیه تایوان، آمریکا و کشورهای غربی در جهت حمایت از تایوان، «گسترش حداکثری ناتو به شرق» را به اجرا درمی آورند. این پیامدهای خطرناک احتمالی مقامات پکن را به واکنش قاطعِ تهدیدآمیز توأم با «احتیاط راهبردی» سوق داده و آنها را در «بازگشت مسالمت آمیز» تایوان به سرزمین اصلی مصرّتر ساخته است. جمهوری اسلامی ایران نیز به عنوان شریک راهبردی چین، سفر پلوسی به تایوان را محکوم کرده، آن را نقض حاکمیت ملی چین دانسته و از تز «چین واحد» حمایت کرده است. با افزایش تنش در روابط پکن و واشنگتن و تشدید سیاست تحریمی آمریکا علیه چین فرصت مناسبی فراهم می شود تا همکاری گسترده تری نه تنها میان ایران و چین بلکه به صورت شبکه ای میان پکن، تهران و مسکو شکل گیرد. پرواضح است که تحرکات تحریک آمیز آمریکا در شرق آسیا همانند سفر پلوسی به تایوان فرصتی پیش روی ایران می گشاید تا به طور مؤثرتری «سیاست نگاه به شرق» را پیگیری کند.
برای مطالعه کامل اینجا کلیک کنید.
@farhangdiplomacy
rc.majlis.ir
مرکز پژوهشها - سفر رئیس مجلس نمایندگان آمریکا به تایوان؛ جلوه ای از مداخله گرایی بی ثبات ساز واشنگتن
شماره مسلسل 18350
به گزارش روابط عمومی مؤسسه پژوهشی فرهنگ دیپلماسی و گفتگو، به همت کمیته روابط بین الملل انجمن علمی مطالعات صلح ایران با مشارکت موسسه پژوهشی فرهنگ دیپلماسی و گفتگو، دومین نشست دیپلماسی صلح فردا ۲۳ مردادماه از ساعت ۱۶ برگزار میشود.
در این نشست دکتر غلامرضا کریمی عضو هیئت علمی دانشگاه خوارزمی و مدیر مؤسسه پژوهشی فرهنگ دیپلماسی و گفتگو در مورد دیپلماسی صلح و خطاهای سیاستگذاری، دکتر سید وحید کریمی دیپلمات سابق در لندن و نیویورک، تحلیلپگر مسائل اروپا و آمریکا درباره عنوان واکاوی نقش نهادهای تصمیم گیرنده در دیپلماسی صلح به ارائه سخن می پردازند.
مدیر نشست دکتر امیر هوشنگ میرکوشش، عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی و دبیر علمی کمیته روابط بین الملل و صلح در انجمن علمی مطالعات صلح ایران است.
لینک برگزاری نشست مجازی https://engage.shatel.com/b/ami-kuj-1tj-osp است.
در این نشست دکتر غلامرضا کریمی عضو هیئت علمی دانشگاه خوارزمی و مدیر مؤسسه پژوهشی فرهنگ دیپلماسی و گفتگو در مورد دیپلماسی صلح و خطاهای سیاستگذاری، دکتر سید وحید کریمی دیپلمات سابق در لندن و نیویورک، تحلیلپگر مسائل اروپا و آمریکا درباره عنوان واکاوی نقش نهادهای تصمیم گیرنده در دیپلماسی صلح به ارائه سخن می پردازند.
مدیر نشست دکتر امیر هوشنگ میرکوشش، عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی و دبیر علمی کمیته روابط بین الملل و صلح در انجمن علمی مطالعات صلح ایران است.
لینک برگزاری نشست مجازی https://engage.shatel.com/b/ami-kuj-1tj-osp است.
وضعیت جهانی تولیدات صنعتی
سازمان توسعه صنعتی ملل متحد (یونیدو) گزارش وضعیت جهانی تولیدات صنعتی و کارخانه ای در سه ماهه چهارم 2021 را منتشر نمود. در این گزارش، به آخرین تغییرات تولیدات در بازه مذکور و همچنین چشم انداز وضعیت تولیدات جهانی در میان گروه‌های مختلف کشوری از نظر توسعه یافتگی برای سال 2021 پرداخته شده است.
در سه ماهه چهارم سال 2021، رشد تولیدات در مقایسه سال به سال حدود 3.3 درصد رشد داشته است، که پایین تر از رشد سه ماهه سوم 2021 است که 8.5 درصد بود. یکی از علل مهم این کاهش رشد، درگیری نظامی میان روسیه و اوکراین است که چشم انداز آینده رشد اقتصادی به ویژه در منطقه اروپا را مبهم نموده است.
در حالی که تغییرات رشد اقتصادی در بین کشورها به شدت مختلف می‌باشد، با این حال، اکثر کشورهای مورد بررسی رشد مثبت را در تولیدات کارخانه ای نسبت به سال قبل تجربه کردند.
داده‌های تفکیک شده بر اساس گروه‌های کشوری نشان میدهد که تولیدات صنعتی در اقتصادهای صنعتی در حال توسعه و نوظهور (به استثنای چین) در سه ماهه چهارم سال 2021 رشد سالانه 4.3 درصدی را به دنبال رشد 7 درصدی در سه ماهه قبل به ثبت رساندند. به طور مشابه، اقتصادهای صنعتی (IE) نرخ رشد 2.3 درصدی را در مقایسه با سال به سال گزارش کردند، در حالی که چین، بزرگترین تولیدکننده جهان، رشد سالانه 1.3 درصدی را ثبت کرد.
برای مطالعه کامل اینجا کلیک کنید.
@farhangdiplomacy
سازمان توسعه صنعتی ملل متحد (یونیدو) گزارش وضعیت جهانی تولیدات صنعتی و کارخانه ای در سه ماهه چهارم 2021 را منتشر نمود. در این گزارش، به آخرین تغییرات تولیدات در بازه مذکور و همچنین چشم انداز وضعیت تولیدات جهانی در میان گروه‌های مختلف کشوری از نظر توسعه یافتگی برای سال 2021 پرداخته شده است.
در سه ماهه چهارم سال 2021، رشد تولیدات در مقایسه سال به سال حدود 3.3 درصد رشد داشته است، که پایین تر از رشد سه ماهه سوم 2021 است که 8.5 درصد بود. یکی از علل مهم این کاهش رشد، درگیری نظامی میان روسیه و اوکراین است که چشم انداز آینده رشد اقتصادی به ویژه در منطقه اروپا را مبهم نموده است.
در حالی که تغییرات رشد اقتصادی در بین کشورها به شدت مختلف می‌باشد، با این حال، اکثر کشورهای مورد بررسی رشد مثبت را در تولیدات کارخانه ای نسبت به سال قبل تجربه کردند.
داده‌های تفکیک شده بر اساس گروه‌های کشوری نشان میدهد که تولیدات صنعتی در اقتصادهای صنعتی در حال توسعه و نوظهور (به استثنای چین) در سه ماهه چهارم سال 2021 رشد سالانه 4.3 درصدی را به دنبال رشد 7 درصدی در سه ماهه قبل به ثبت رساندند. به طور مشابه، اقتصادهای صنعتی (IE) نرخ رشد 2.3 درصدی را در مقایسه با سال به سال گزارش کردند، در حالی که چین، بزرگترین تولیدکننده جهان، رشد سالانه 1.3 درصدی را ثبت کرد.
برای مطالعه کامل اینجا کلیک کنید.
@farhangdiplomacy
پایگاه اطلاع رسانی معاونت دیپلماسی اقتصادی وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران
وضعیت جهانی تولیدات صنعتی
سازمان توسعه صنعتی ملل متحد (یونیدو) گزارش وضعیت جهانی تولیدات صنعتی و کارخانه ای در سه ماهه چهارم 2021 را منتشر نمود. در این گزارش، به آخرین تغییرات تولیدات در بازه مذکور و همچنین چشم انداز وضعیت تولیدات جهانی در میان گروه‌های مختلف کشوری از نظر توسعه یافتگی…
کریدور غذایی هند-خاورمیانه: همکاری امارت، اسرائیل و هند برای ایجاد زنجیره تأمین بین منطقه‌ای
درحالی‌که کشورهای جهان با کمبود عرضه مواد غذایی دست‌وپنجه نرم می‌کنند، امارت، اسرائیل و هند در حال ایجاد کریدور غذایی هند-خاورمیانه هستند. این زنجیره جدیدِ غرب آسیا که از طریق همکاری تجاری و فناوری این سه بازیگر ایجاد میشود و نوید دهنده کانونی برای صادرات مواد غذایی است. عادی‌سازی روابط امارات و اسرائیل پس از امضای «توافق ابراهیم» در سپتامبر 2020، توانست چنین همکاری سه‌جانبه‌ای را فراهم کند.
از نظر واشنگتن، این کریدور تجاری که سواحل دریای عربی اقیانوس هند را به سواحل مدیترانه اسرائیل متصل می‌کند، یک وزنه تعادل ژئوپلیتیکی در برابر گسترش حضور تجاری چین در اقیانوس هند-پاسفیک و خاورمیانه فراهم می‌کند. نشست 12U2 در 14 ژوئیه 2022، اولین گردهمایی سران هند، اسرائیل، امارت و آمریکا بود که شکل‌گیری کریدور غذایی را به طور برجسته‌ای نمایان کرد. حضور آمریکا در نشست مذکور منجر به شکل‌گیری این تصور شد که این کریدور یک تدبیر ژئواکونومیکی آمریکا برای ایجاد «کواد خاورمیانه» است.
برای مطالعه کامل اینجا کلیک کنید.
@farhangdiplomacy
درحالی‌که کشورهای جهان با کمبود عرضه مواد غذایی دست‌وپنجه نرم می‌کنند، امارت، اسرائیل و هند در حال ایجاد کریدور غذایی هند-خاورمیانه هستند. این زنجیره جدیدِ غرب آسیا که از طریق همکاری تجاری و فناوری این سه بازیگر ایجاد میشود و نوید دهنده کانونی برای صادرات مواد غذایی است. عادی‌سازی روابط امارات و اسرائیل پس از امضای «توافق ابراهیم» در سپتامبر 2020، توانست چنین همکاری سه‌جانبه‌ای را فراهم کند.
از نظر واشنگتن، این کریدور تجاری که سواحل دریای عربی اقیانوس هند را به سواحل مدیترانه اسرائیل متصل می‌کند، یک وزنه تعادل ژئوپلیتیکی در برابر گسترش حضور تجاری چین در اقیانوس هند-پاسفیک و خاورمیانه فراهم می‌کند. نشست 12U2 در 14 ژوئیه 2022، اولین گردهمایی سران هند، اسرائیل، امارت و آمریکا بود که شکل‌گیری کریدور غذایی را به طور برجسته‌ای نمایان کرد. حضور آمریکا در نشست مذکور منجر به شکل‌گیری این تصور شد که این کریدور یک تدبیر ژئواکونومیکی آمریکا برای ایجاد «کواد خاورمیانه» است.
برای مطالعه کامل اینجا کلیک کنید.
@farhangdiplomacy